W Roku Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia podejmuje się wiele ciekawych inicjatyw związanych z tajemnicą Bożego Miłosierdzia. Sam Ojciec Święty w bulli „Misericordiae vultus” z dnia 11 kwietnia zachęca nas „Potrzebujemy nieustannie kontemplować tę tajemnicę miłosierdzia. Jest ona dla nas źródłem radości, pogody i pokoju. Jest warunkiem naszego zbawienia…”(MV,2)

Również Wspólnota Św. Elżbiety w dniach 9-10-11 czerwca 2016 roku podjęła ten temat przeżywając doroczne rekolekcje. Rozważania w trakcie Eucharystii przeprowadził ks. Paweł Borowski, Redaktor „Głosu z Torunia”- toruńskiej edycji „Niedzieli”. Słowo Boże czytała dla nas p. Zofia Melechówna, toruńska aktorka. Liturgię ubogaciła śpiewem i grą na organach S. Wikaria Kinga Barzowska.

Kaznodzieja wprowadzając nas w bogactwo biblijnych treści, przedstawił pierwszego dnia znaną przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Ewangeliczną historię poprzedzają pytania uczonego w prawie - Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne i kto jest moim bliźnim? Niekiedy zwracamy się do Boga z przyziemnymi problemami, ale czy nasze oczy kierują się w stronę wieczności? Jaka jest moja postawa względem bliźniego? Kim jestem – lewitą co unika cierpiącego, czy Samarytaninem, który śpieszy z pomocą poranionemu człowiekowi? Jeśli omijam nieszczęśnika z obawy przed kłopotami to nadszedł już czas przemiany.

W następnym dniu odnowy duchowej wysłuchaliśmy fragmentów z Ewangelii Św. Łukasza o zagubionej owcy, o zagubionej drachmie i o synu marnotrawnym. Mogę zagubić się we wspólnocie jak ewangeliczna owca, która odłącza się od stada i zatrzymuje się gdy inni idą dalej. W życiu niekiedy zatrzymujemy na drobiazgach, które dają chwilę szczęścia a później okazuje się że stado poszło dalej a my tkwimy w zaroślach samemu. Jakie jest dla nas pouczenie? Mamy być ludźmi którzy wychodzą tak jak pasterz, szukają innych zagubionych owiec. Ojciec Święty Franciszek woła o „wyjściu na peryferie” aby spostrzec, wzruszyć się i przyprowadzić bliźniego z daleka. Jak trafnie zauważa rekolekcjonista - można też zagubić się w domu. To kolejny aspekt ciekawej refleksji. Kobieta zgubiła drachmę wewnątrz mieszkania. W sferze duchowej możemy być blisko Boga, mieszkać pod jednym dachem i stracić kontakt z Bogiem. Czasami trzeba uzbroić się w cierpliwość i czekać aż ktoś sam się odnajdzie. Przykładem jest ojciec z przypowieści o synu marnotrawnym. Ojciec czeka, wypatruje umiłowanego syna każdego dnia. Postać Ojca odsłania nam prawdziwe oblicze Boga – gotowego do przebaczenia, łagodnego, kochającego. Widzimy jak wielką wartość ma człowiek w oczach Bożych. Czy potrafimy czekać na powrót tych co opuścili już Kościół, czy modlimy się za nich? Czy mam otwarte oczy i dostrzegam że bliźni zbłądził albo może ja sam się gubię? Czy potrafię wyciągnąć wnioski ze swojego postępowania tak jak uczynił to syn marnotrawny i wrócił do ukochanego ojca. Ks. Paweł podkreślił również znaczenie sług w omawianym fragmencie, którzy wykonują polecenia ojca przynosząc szatę, pierścień, sandały. Proste gesty ułatwiają zbliżenie. Jakim jestem sługą? Prowadzę kogoś do wspólnoty kościoła? A może podsycam konflikty, stawiam mury? Chciejmy być sługami miłosierdzia, widzieć jak Bóg widzi, kochać jak Bóg kocha.

Podczas ostatniego dnia rekolekcji Ks. Paweł Borowski ukazał naszym oczom ewangeliczne spotkanie Chrystusa z faryzeuszem i grzesznicą podczas uczty. Według zwyczajów stosowanych w ówczesnych czasach, gospodarz miał za zadanie przywitać gości pocałunkiem, zadbać o obmycie nóg i namaszczenie. Szymon zaniedbuje te formy gościnności. Tymczasem to kobieta łzami obmywa nogi i włosami je wyciera okazując Jezusowi miłość i szacunek. Faryzeusz gardzi kobietą, uważa siebie za człowieka lepszego, sprawiedliwego. Surowo ją ocenia. Chrystus natomiast podkreśla jej miłość i wiarę: "Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!" (Łk 7,50). Każdy ma wielką wartość w oczach Bożych. W każdym Jezus dostrzega dobro. Nie możemy nikogo oceniać, szufladkować. Starajmy się czynić miłosierdzie, aby ludzie patrząc na nas widzieli Chrystusa.

Podczas rekolekcji gościliśmy delegację Wspólnoty Apostolskiej Św. Elżbiety z Czerska. Słowa wdzięczności dla ks. Pawła Borowskiego za głoszone nauki wygłosiła p. Krystyna Szalewska, toruńska artystka. W rodzinnej atmosferze dzieliliśmy się własnymi przemyśleniami i radością przy wspólnym stole.

Rekolekce Wspólnoty Apostolskiej

1	2	3	4
5	6	7	8

« Powrót

Prowincja Toruńska Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety

Elzbietanki.eu

tel. +48 566 22 3163
E-mail: elzbietanki@torun.opoka.org.pl